BRAČNI UGOVORI
Institut bračnog ugovora u naš pravni sistem uveden je Porodičnim zakonom Republike
Srbije koji je stupio na snagu 2005. godine, te je tako detaljno reguslisan odredbama člana 188, u kojima se navodi:
“Supružnici odnosno budući supružnici mogu svoje imovinske odnose na postojećoj ili budućoj imovini urediti ugovorom (bračni ugovor).”
Bračni ugovor može da se potpiše pre sklapanja braka (s tim da ukoliko ne dođe do
sklapanja braka, ugovor će se smatrati ništavim), ali i nakon sklapanja braka. Odnosi se na
supružniku u formalnom braku, ali i u vanbračnoj zajednici.
Bračnim ugovorom se definiše imovina koja se u slučaju razvoda neće deliti, a može i da se
promeniti zakonska pretpostavka i da se precizira da se imovina koju supružnici steknu
sopstvenim radom tokom trajanja bračne zajednice u slučaju razvoda neće deliti.
Naročito je bitno da se može ugovoriti da imovina koja se stiče od posebne imovine jednog
supružnika ostaje posebna imovina supružnika, bez obzira na eventualni doprinos drugog
supružnika.
Ukolikom je ugovorom obuhvaćena jedna ili više nepokretnosti, zabeležba postojanja
bračnog ugovora upisuje se u registar nepokretnosti.
Bračni ugovor može da sadrži i stavku koja reguliše pitanje potencijalnog neverstva i
finansijsku naknadu u slučaju razvoda usled neverstva.
Bračni ugovor ne sme da sadrži elemente koji nisu u skladu sa propisima, društvenim
poretkom i običajima, npr. zabranu da jedan bračni partner promeni svoj izgled tokom
trajanja bračne zajednice (ugoji se više od propisanog broja kilograma, obrije bradu, ošiša
kosu..) ili odredbu da supružnici moraju da imaju određeni broj intimnih odnosa u
određenom vremenskom periodu. Ukoliko pak takvi elementi budu uneti u bračni ugovor
isti će se smatrati ništavim.
